Czym jest C++?
Czym jest C++?
C++ jest językiem programowania ogólnego przeznaczenia wspierającym paradygmat imperatywny i obiektowy oraz programowanie generyczne.
Do czego jest wykorzystywany C++?
Język C++ zastosowano w trakcie konstruowania rozbudowanych systemów operacyjnych, takich jak IBM OS/400, Windows NT czy Windows XP. Bardzo dobrze sprawdził się w budowie aplikacji desktopowych, na przykład pakietu Office czy produktów Adobe: Photoshop lub Acrobat. W C++ napisano wiele serwerów (Ebay, Amazon) oraz wyszukiwarek internetowych (Chrome). Język C++ stosuje się także do tworzenia baz danych. Największe światowe korporacje, takie jak Facebook, IBM, HP czy Intel również korzystają z C++, co potwierdza jego niesłabnącą popularność.
C++ jest niezwykle popularny wśród twórców gier. Już po opanowaniu podstaw C++ możliwe jest tworzenie pierwszych, nieskomplikowanych projektów 2D. Wsparciem w ich tworzeniu jest SFML (Simple and Fast Multimedia Library) – biblioteka służąca obsłudze multimediów, również napisana w C++. Język C++ wykorzystywany jest również w produkcji wysokobudżetowych gier typu AAA z dużymi wymaganiami sprzętowymi.
Ogólnie rzecz biorąc, C++ znajduje zastosowanie tam, gdzie liczy się wydajność oraz niskie zużycie zasobów.
C++ używany jest w największych światowych korporacjach m.in.: Adobe, Facebook, Amazon, Ericsson, HP, IBM, Intel.
Do tworzenia kodu C++ wykorzystywaliśmy:
Code::Blocks – wieloplatformowe, zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) na licencji GNU, oparte na projekcie Scintilla. Wspiera języki C, C++ oraz Fortran (od wersji 13.12)
Co charakteryzuje składnię C++?
Typ danych określa zbiór wartości, do którego należy stała bądź które może przyjmować zmienna lub wyrażenie albo które mogą być generowane przez operator lub funkcję. Typ wartości oznaczonej przez stałą, zmienną lub wyrażenie można określić na podstawie ich postaci bądź deklaracji , bez konieczności wykonywania procesu obliczeniowego. Każdy operator lub funkcja ma argumenty ustalonego typu, jak również daje wynik ustalonego typu. Jeśli operator dopuszcza argumenty wielu typów (np. „+” oznacza dodawanie zarówno liczb całkowitych jak i rzeczywistych), to typ uzyskiwanego wyniku jest określany za pomocą specyficznych dla języka reguł.
Co to jest estetyka kodu?
Tak naprawdę, wygląd kodu dla działania programu nie ma żadnego znaczenia. Ważne jest jedynie, aby kod programu był poprawny. Wszystkie białe znaki (czyli spacje, dodatkowe linie, wcięcia za pomocą tabulatorów) nieznajdujące się pośród „ i ‚, są ignorowane.
Wygląd kodu ma znaczenie tylko dla człowieka. W kodzie napisanym według pewnych niepisanych zasad, zdecydowanie łatwiej znaleźć interesujące nas fragmenty i zdecydowanie łatwiej zrozumieć, co taki kod robi.
Jakich kompilatorów używano wczesniej?
Pod koniec lat 50. zaproponowano po raz pierwszy maszynowe języki programowania, w następstwie czego powstały pierwsze, eksperymentalne kompilatory. Pierwszy kompilator napisała Grace Hopper w 1952 dla języka A-0. Uznaje się, że ekipa FORTRAN z IBM, prowadzona przez Johna Backusa, wprowadziła do użycia pierwszy kompletny kompilator w 1957. W 1960 COBOL był jednym z pierwszych języków, który można było kompilować na różnych architekturach.
Wczesne kompilatory były pisane w asemblerze. Pierwszym kompilatorem zdolnym do skompilowania własnego kodu źródłowego napisanego w języku wysokiego poziomu był kompilator języka Lisp, stworzony przez Harta i Levina z MIT w 1962. Od lat siedemdziesiątych stało się powszechną praktyką implementowanie kompilatora w języku przezeń kompilowanym, pomimo że zarówno Pascal, jak i C, był chętnie wybierany przy implementacji. Problem konstrukcji samokompilującego się kompilatora określa się mianem bootstrap – pierwszy kompilator musi być albo skompilowany kompilatorem napisanym w innym języku, albo (jak w przypadku kompilatora języka Lisp autorstwa Harta i Levina) kompilowany przez uruchomienie kompilatora w interpreterze.